Czasownik opiekować łączy się zawsze z się. W gwarze sądeckiej jednak nigdy.
Mówimy: Opiekuję córkę, zamiast: Opiekuję się córką, Wyjechała opiekować chorych, zamiast: Wyjechała opiekować się chorymi.
Na chłopski rozum to ma sens! Przecież się oznacza zwrotność, a opiekę sprawuje się zawsze nad kimś.
Czy jest jakieś uzasadnienie, dlaczego opiekować +się, zamiast samego opiekować?
Napić się, najeść się, zakochać się – czynność jest wykonywana na wykonującym, ale opiekować się?

Szanowni Państwo,

Zwracam się do Państwa z pytaniem dotyczącym czasownika zaczynać się w znaczeniu prowokować kogoś, stosować zaczepki np. słowne w celu wywołania napięcia. Takie znaczenie funkcjonowało czasami w moim otoczeniu w dzieciństwie, ale niestety nie znalazłem potwierdzenia w żadnym uznanym słowniku j. polskiego. Prawdopodobnie używanie czasownika zaczynać się w takim znaczeniu jest błędne, ale chciałbym się upewnić. Dziękuję z góry. Z szacunkiem, Jan

Szanowni Państwo,
chciałem się odnieść do porady dotyczącej formy stanęło się. Otóż ja też ją czasem słyszę i myślę, że nie jest to ani przejęzyczenie, ani nieświadomy błąd, tylko celowy żart językowy. Widać żart ten wymyka się czasem spod kontroli, skoro może być odbierany niewłaściwie, tzn. na serio. Wydaje mi się, że tego typu zabawa językiem jest dziś dość modna. Czyżby bardziej niż kiedyś?

Z wyrazami szacunku
Czytelnik

W supermarkecie kasjerka zamiast „Dzień dobry” powiedziała do mnie „Mamy aplikację?”. Nie mam żalu o brak przywitania, bardziej mnie zastanawia aspekt językowy. Czy to mieści się chociaż w normie użytkowej, potocznej? Domyślam się, że znaczy to „Dzień dobry, czy ma pan aplikację naszego sklepu?”. Jednak czy używanie pierwszej osoby liczby mnogiej zwracając się do kogoś, jest poprawne? Kiedyś co prawda mówiło się w Polsce na „wy”, jednak chyba nie na „my” zwracając się do kogoś?

Witam,
od jakiegoś czasu coraz częściej pojawia się słowo idiom w piśmiennictwie nie językoznawczym, a muzykologicznym. W artykułach muzycznych spotykam się z nadużywaniem tego słowa w kontekście „specyficznego języka”, np. Zespół nawiązuje do idiomu klasycznego jazzu, do Cage’owskiego idiomu przypadkowości w muzyce albo idiom organowy w muzyce XX i XXI wieku.

Zastanawiam się nad słusznością zapożyczenia terminu językoznawczego do innych dziedzin. Czy jest to poprawne?

Czy wyrażenie „skutecznie uniemożliwić” jest poprawne?

W jaki sposób zapis bibliograficzny artykułu pobranego w pliku pdf z danego portalu różni się od zapisu bibliograficznego strony www na tym samym portalu? Czy data umieszczana przed datą dostępu w przypadku pdf jest datą napisania artykułu, czy umieszczenia go na portalu? Czy w przypadku pliku pdf zapisywana jest nazwa portalu (słownie), z którego był pobrany (w pliku może być np. artykuł z jakiegoś magazynu, niemającego nic wspólnego z tym portalem)? Bardzo proszę o wyjaśnienie na przykładzie.

Czy imiesłowowy równoważnik zdania w funkcji zdania okolicznikowego może towarzyszyć zdaniu modalnemu, np. „Krojąc chleb, powinno się uważać”, „Idąc tam, trzeba skręcić w lewo” – skoro nie ma tutaj relacji synchroniczności (powinien i trzeba nie wyrażają czynności, która mogłaby być równoczesna z inną)?

Witam,
bardzo proszę o wyjaśnienie, co oznacza zwrot obrastać w piórka. Internetowy słownik języka polskiego podaje, iż oznacza to 'bogacić się'. Są jednak też opinie, iż zwrot ten znaczy też 'zdobyć pewność siebie, pychę' czy nawet 'być aroganckim'. Bardzo proszę o odpowiedź.
Pozdrawiam,
Karolina Maj

Szanowni Państwo,
zwracam się z pytaniem dotyczącym słowa zadziałało. Czy jest ono poprawne w odniesieniu do np. grupy ludzi, którzy zaczęli razem współpracować i okazało się, że ta współpraca zaczęła przynosić pozytywne rezultaty? Zdanie brzmi: Naprawdę cieszę się, że to zadziałało, ale nie wiedzieliśmy tego wcześniej.

Z góry dziękuję
Daniel